Zawsze chciałam, by posty na tym blogu płynęły z moich własnych doświadczeń. Dlatego dziś chcę napisać o czymś, czego wciąż doświadczam – o mojej drodze do zyskania pewności siebie. To dla mnie wciąż chwiejny grunt, ale kiedy zerkam przez ramię w przeszłość, widzę, że zrobiłam ogromne postępy. A to za sprawą kilku drobnych trików, które wprowadziłam do swojej codzienności! Dziś podzielę się z Wami kilkoma z nich. Już na wstępie chciałabym przeprosić moich męskich czytelników (jeśli takowych posiadam) za to, że post będzie skierowany do żeńskiego grona. Wybaczcie mi, ja też jestem kobietą (a przynajmniej mam nadzieję, że to kwestia, która nie pozostawia żadnych wątpliwości…). I choć pisanie bezpośrednio do Pań jest po prostu wygodniejsze, mam wrażenie, że i dla Panów zastosowanie tych rad miałoby skutek zdecydowanie pozytywny. Chyba aż tak się nie różnimy!

   Kiedy zaszywam się w pamięć, by odszukać siebie sprzed kilku lat, zawsze niezmiennie widzę tę samą dziewczynę – paranoicznie nieśmiałą, zakompleksioną, wiecznie niezadowoloną. To smutny obraz. Dziś nie mogę uwierzyć, że potrafiłam kiedyś żyć w ten sposób. Kiedyś dzień zaczynałam od fali narzekań skierowanej ku własnej osobie, dziś to niedopuszczalne. Kiedyś nie umiałam znaleźć w środowisku swojego miejsca, a dziś dokładnie wiem, gdzie ono jest. Jeszcze kilka lat temu bałam się przyznać do swoich marzeń, teraz zamieniam je w rzeczywistość. Dziś umiem uśmiechać się do siebie i odganiać negatywne myśli. Pod koniec dnia chcę być jedynie silną, pewną swoich zalet i możliwości kobietą. Czuć się spełniona i doceniona, szczególnie przez siebie. A to właśnie poczucie własnej wartości jest kluczem do rozwiązania całej zagadki. Bo cóż, moje ciało wciąż nie jest idealne i pewnie nigdy takie nie będzie. Zawsze będę pragnęła wcisnąć się w mniejszy rozmiar i poprawić w sobie coś, czego nie lubię. To już taka kobieca przypadłość, z której świetnie zdaję sobie sprawę. Jednakże, co stoi na przeszkodzie, bym nauczyła się swojej wartości już w tym momencie? Pewna siebie kobieta to piękna kobieta. I tylko umysł stoi nam na drodze do szczęścia :)

   Oto kilka trików, które pomagają mi pracować nad pewnością siebie. Mam nadzieję, że Tobie także się przydadzą :) Czemu w ogóle próbować?, zapytasz. Bo mi się udało. Bo zasługujesz na szczęście. Bo pewność siebie sprawi, że będziesz czuła się zdolna do działania, pełna siły i motywacji do podbicia świata! :)

Kontroluj swoją postawę i język swojego ciała

   To, jak zachowuje się nasze ciało wysyła czasem głośniejsze sygnały od tego, co wychodzi z naszych ust. Przede wszystkim przestań się garbić. To sprawia, że wydajesz się niepewną, przestraszoną, szarą myszką. Zapanuj nad wyłamywaniem kostek, tupaniem, przeskakiwaniem z nogi na nogę i wszystkimi ruchami, które ukazują Twoje zdenerwowanie i zakłopotanie. Od kiedy nauczyłam się panować nad swoją gestykulacją, zauważyłam, że ludzie traktują mnie poważniej i bardziej przywiązują wagę do tego, co mówię. To pomaga poczuć, że jest się docenianym. Chyba nie muszę wspominać jak silnie akceptacja innych oddziałuje na nasze subiektywne poczucie własnej wartości? Roztrzepanie dezorientuje i rozprasza ludzi. Ciężej im skupić się na poznaniu Ciebie, kiedy jedyną rzeczą, jaką widzą jest trzęsąca się galareta lub przygarbiony Dzwonnik z Notre Dame (a przynajmniej ja czasem zauważam między nami podobieństwo). Wyprostuj się, uśmiechnij, staraj kontrolować to, co robią Twoje ręce gdy mówisz. I proszę, od razu wyglądasz jakbyś miała zawojować świat!

W ciężkim momencie myśl o tym, co zrobiłabyś, gdybyś już osiągnęła sukces

   Dorosłe życie jest pełne konfrontacji z ludźmi, którzy nie zawsze dobrze nam życzą. Często znajdujemy się w sytuacjach niekomfortowych, zostajemy zrównani z błotem przez czołowych samców w stadzie (za dużo National Geographic), a nasze poczucie wartości codziennie poddawane jest ciężkiej próbie. Nieprzyjemnych sytuacji, tak samo jak błędów, nie da się uniknąć. Jesteśmy tylko ludźmi i zatargi oraz porażki zdarzają nam się często. Łatwo się wtedy poddać i powiedzieć, że po prostu się do tego nie nadajemy, że ktoś zrobiłby to lepiej i że po prostu jesteśmy beznadziejni.

No cóż, jeśli chcesz być pewną siebie osobą, koniec z takim myśleniem. Od dziś na każdą niekomfortową sytuację staraj się spojrzeć z dystansu. Co zrobiłabyś w tym momencie,  gdybyś już odniosła sukces? Jakbyś się zachowała? Czy dałabyś się obrażać innym? Poddałabyś się w połowie zadania, tylko dlatego, że coś poszło nie tak, czy walczyłabyś dalej?

   Musisz w końcu uwierzyć, że wszystkie Twoje pragnienia są do osiągnięcia i to tylko kwestia czasu, kiedy je wszystkie zrealizujesz. Musisz wierzyć, że odniesiesz sukces. Wymaga on ogromnych nakładów pracy (dlatego nie uwierzysz, dopóki nie zaczniesz działać!), ale Ty wymagasz szacunku, niezależnie od tego, czy jesteś na początku, czy na końcu swojej drogi. Jesteś tylko człowiekiem i każdemu zdarza się popełnić błąd. Nawet Tym najlepszym. Weźmy takiego Hugh Granta. Został aresztowany za publiczne uprawianie seksu z prostytutką w swoim aucie. Czy to wpłynęło na to, jak wziętym aktorem jest do dzisiaj? No właśnie. Błąd to ludzka rzecz. Uczmy się na nich, ale nie pozwólmy by odebrały nam wolę do walki o własne marzenia.

Mów jak osoba pewna siebie

   Nie mów tego, co ślina Ci na język przyniesie. Nawet jeśli wymaga to czasu, zastanów się nad tym co mówisz.  Bądź jak dyplomata! Uważnie dobieraj słowa, mów powoli i spokojnie. Nie daj się rozproszyć rzeczom dziejącym się wokół Ciebie. Pozwól poczuć innym, że to, co masz do powiedzenia, jest ważne i że traktujesz rozmówcę z należytym szacunkiem. Wtedy on także uszanuje Ciebie.

   Kiedy mówię zbyt szybko lub myślami jestem gdzie indziej, często muszę powtarzać komuś te same rzeczy po kilka razy. To sprawia, że czuję się zakłopotana. Jakbym nie wiedziała o czym mówię. Dlatego staram się z całych sił całkowicie angażować w rozmowę, żeby czuć, że panuję nad sytuacją.

Uważaj na wewnętrzny dialog

   Od tego co na zewnątrz, ważniejsze jest to, co masz wewnątrz. Szczególnie w swojej głowie. Jeśli chcesz poczuć się pewnie, nie możesz pozwolić sobie na wieczne upominanie siebie w myślach, porównywanie się do innych i wysyłanie negatywnych wiadomości w swoim kierunku. Zmień perspektywę swojego myślenia, dostrzeż pozytywy, za negatywami wyślij list gończy – niech skisną w ciemnej celi. Nasze myśli mają ogromny wkład w nasze uczucia, które niejednokrotnie rządzą tym, jak postrzegamy siebie. Dlatego to potwornie ważne, żebyś potrafiła ofiarować sobie trochę miłości. Wstając rano uśmiechnij się do swojego odbicia w lustrze. Zaparz sobie filiżankę ulubionej herbaty, nałóż maseczkę, poczuj się wyjątkowo. Świat zaczeka. Wyświadczysz mu większą przysługę, dbając o siebie.

Komplementuj innych

   Postaraj się przelać pewność siebie na innych, bo  to, co ofiarujesz, otrzymujesz z nawiązką. Osoba, która umie pochwalić kogoś innego (ale nie taka, która zbyt się tą osobą zachwyca) uchodzi za osobę pewną siebie. Umie skomplementować kogoś innego, ale nie czuje się przez niego zagrożona. To oznacza, że zna swoją wartość. Poza tym, jeśli ktoś doceni dany przez nas komplement, czujemy się ze sobą lepiej. Jakby tych dobroci było mało, dodatkowy plus odnaleziony- to świetny sposób na zawieranie nowych znajomości!

   Powyżej wymienione zasady pozwalają mi skutecznie walczyć z moimi kompleksami i niskim poczuciem własnej wartości już od kilku lat. Wciąż nie jestem ekspertem w tej dziedzinie, ale wiem co mi pomaga. I mam małą nadzieję, że pomoże także którejś z Was :)

   Co prawda to nie wszystkie moje sposoby na budowanie pewności siebie, ale nie chciałam Was przesadnie zanudzać. Dajcie znać co myślicie!  
   A post dedykuję wszystkim moim pięknym i silnym czytelniczkom, które z pewnością kiedyś podbiją świat! :)

Za oknem jesień już upomina się o uwagę, co tylko usilniej sprawia, że powracam myślami do mojej wakacyjnej podróży. Tylko zdjęcia gorących plaż i dobrze mi znanych portugalskich zakątków chronią mnie przed szokiem termicznym, którego obawiam się od kilku dobrych dni. Mam nadzieję, że równie podekscytowani jak ja, zanurzycie się wspólnie ze mną w czeluści wakacyjnych wspomnień :)

Jeszcze kilka miesięcy temu nie pomyślałabym, że kraniec Europy stanie się miejscem, w którym zostawię cząstkę mojego podróżniczego serca. To, jak dalece odległa była mi myśl o podróży w to miejsce i spontaniczność, z jaką ta wyprawa się odbyła, sprawiły, że Portugalia całkowicie mnie pochłonęła.

Pierwszym punktem naszej podróży, jak już we wcześniejszym poście wspominałam, było Cascais. Nieco oddalone od głównego miasta tego zapomnianego kraju Europy, Cascais jest dziś popularnym portem, choć wyjątkowym – bo wciąż, mimo swej turystycznej atrakcyjności, spokojnym i urokliwym miejscem.

Muszę przyznać, że przed odwiedzanymi przeze mnie miejscami zawsze stoi nie lada wyzwanie. Jestem dosyć sceptycznie nastawiona do nadmorskich kurortów, do których każdego roku zjeżdża się masa zagranicznych turystów, którzy nie wychylają nosa spoza obszaru hotelowego. Ja po prostu, i przyznam to szczerze, nie rozumiem takiego „podróżowania”. Męczę się wśród „zwyczajnych turystów”, a ku mojemu zdziwieniu, w Portugalii takich nie spotkałam. I to już od samego początku skradło moje serce.

Gdybym miała opisać ten kraj jednym słowem, powiedziałabym, że jest naturalny. W Portugalii nic nie jest „na pokaz”, a przynajmniej ja z niczym takim się nie spotkałam. Portugalczycy żyją gdzieś ponad turystycznym zainteresowaniem, wciąż wieszając  przed oknami skarpety i bieliznę na białych sznureczkach; wciąż popijają swoją popołudniową kawę; wciąż się uśmiechają (czasem pomimo braków w uzębieniu, kompletnie beztrosko); wciąż mają ten nostalgiczny, portugalski błysk w oku, kiedy uliczny artysta wypełnia okolicę dźwiękami fado. I w końcu, muszę to przyznać, kraniec naszego kontynentu jest po prostu inny. Portugalia nie próbuje na siłę dostosować się do europejskich realiów; w dynamicznie zmieniającym się świecie wciąż jest sobą – miejscem ze starą duszą. I niech tak zostanie.

A kiedyś już wszyscy zdaliśmy sobie sprawę z mojej nieudolności w trzymaniu się jednego tematu, powróćmy myślami do Cascais. Tego słonecznego, przytulnego i absolutnie magicznego podlizbońskiego miasta. Naprawdę warto zwiedzić je powolnym spacerkiem. Jest stosunkowo małe, więc ciężko się w nim zgubić. A nawet jeśli przydarzyłoby się nam coś podobnego, tuzin Portugalczyków od razu pospieszyłby nam z pomocą.

Pozwólcie, że pominę typowo przewodnikowe punkty miasta i skupię się na tym, co urzekło mnie najbardziej. Moi kochani, Cascais to po prostu miejsce-pocztówka, poczynając od zapierających dech w piersi nadoceanicznych zachodów słońca, a kończąc na malowniczych elewacjach budynków. Warto zaglądać w każdy zaułek, bo za każdym rogiem czai się coś zaskakująco kreatywnego.  Chyba nie ubiorę tego w słowa. Pozostaje mi więc dowód niepodważalny – zdjęcia wszystkiego, co udało mi się uchwycić :)

Miałam przyjemność poznać podczas tej podróży cudowną Portugalkę, która uraczyła nas swoją życzliwością i poleciła kilka ulubionych miejsc, które w Cascais odwiedza od wielu lat. Jakże szczęśliwa byłam, gdy niemal wszystkie z nich powiązane były z jedzeniem!

I tak, niemal tuż po przyjeździe udaliśmy się na nasz pierwszy, portugalski targ, który poleciła nam Teresa. Szczerze, spodobał mi się nawet bardziej od tego lizbońskiego. Mienił się w energicznych kolorach i tonął w zapachach, zagłuszając każdą moją myśl gwarem portugalskich rozmów, które z zaciętością prowadził każdy mieszkaniec. Przepadłam, kompletnie pochłonęły mnie te wspaniałości. Tak silnie, że nawet wizja wracania do mieszkania z kilogramami owoców mnie nie przeraziła. I dobrze, bo tych smaków nie zapomnę do końca życia. Słodycz mango i melona wciąż śni mi się po nocach.

Będąc w Portugalii po prostu nie można nie ulec lokalnym słodkościom i słynnej portugalskiej kawie. W Cascais moją ulubioną kawiarnią (z całą odpowiedzialnością używam słowa „ulubiona”; bywałam tam niemal codziennie) jest Bijou na Rua do Regimento Dezanove. Mają tam przeróżne kombinacje tradycyjnych pastéis de nata i cudowne cappuccino. Dodatkowo można załapać się na koncerty ulicznych artystów, którzy zapewniają niepowtarzalny w innym miejscu klimat :)

Czym jednak byłyby wakacje bez porcji orzeźwiających lodów? Z Cacsais po prostu nie można wyjechać, nie spróbowawszy smakołyków z Casa Santini. Sprzedają tutaj 100% naturalne, absolutnie najlepsze lody na świecie. Skosztujecie chociażby kulki o smaku mango lub cynamonu i przepadniecie. Obiecuję.

A gdy miasto już Was znudzi (w co szczerzę wątpię, ale zawsze dobrze jest mieć plan awaryjny), wystarczy krótki spacer wybrzeżem na zachód, żeby trafić na filmowe widoki. Bezkresny Ocean Atlantycki, od którego tafli odbija się zachodzące słońce i silne fale rozbijające się o dzikie skały – kadr idealny :)

 I człowiek czuje, że żyje.

Kochani, dziękuję za tyle cierpliwości odnośnie postów, za wszystkie maile i za wszystkie komentarze (zarówno tutaj, jak i na Instagramie). Codziennie sprawiacie, że uśmiecham się od ucha do ucha :)

Wszystkim tym, którzy już wrócili do szkoły, życzę owocnego roku szkolnego! Dacie radę!

Zapraszam Was również na mojego Instagrama (@dziennik_miedzymiastowy), jak i Snapchata, na którym często dodaję swoje przemyślenia i mam możliwość porozmawiania z Wami „twarzą w twarz” :) (Na Snapchacie znajdziecie mnie pod nazwą cityxjournal)

Ślę Wam całusy i szukam inspiracji do pisania następnych postów! :)

xxx