Dobrze, że jesteś <3 Piękne rzeczy wymieniłaś, chyba je przepiszę do zeszytu, by zawsze o nich pamiętać. A ja w tym roku nauczyłam się, że rozmowa potrafi zdziałać niesamowite rzeczy; że mimo gorszych dni, mam przy sobie osoby, które zawsze przy mnie będą; że moi rodzice bardzo mnie kochają, nawet jeśli nie umieli tego pokazać; że każdy ma prawo być smutnym i mieć zły dzień oraz że mój brzuch chce dla mnie jak najlepiej, a to, że czasem bardzo boli, nie oznacza, że tak będzie zawsze. I na pewno wiele więcej, lecz te są najważniejsze, których wcześniej nie zauważałam. Dziękuję Ci za ten wpis, inaczej bym się temu nie przyjrzała, a teraz mam poczucie, że ten rok przyniósł naprawdę wiele dobrego.

Piękny wpis, dziękuję i za niego i za każde słowo czy to ze snapa, czy z instagrama - masz dar trafiania prosto w serce i przekazywania innym mnóstwa pozytywnej energii. :)
Ten rok był niesamowity. Oficjalnie mogę przyznać, że 2016 stał się przełomem w moim życiu,pod wieloma względami.
W ostatnim czasie wiele razy, pędząc korytarzami swojej uczelni, mijałam ogromny plakat, na którym widniało nakreślone dużą czcionką pytanie,które mimo mojego wiecznego pośpiechu, skłaniało mnie do refleksji, w wyniku której od razu na mojej twarzy pojawiał się uśmiech, bo rok który właśnie znika z kalendarza, jest moją odpowiedzią na nie:
KIEDY OSTATNIO ROBIŁEŚ COŚ PO RAZ PIERWSZY?
Zaczynałam ten rok z bliskimi mi osobami w sylwestrową noc, będąc gdzieś ponad 1000 m.n.p.m w zaśnieżonych górach, tańcząc poloneza kilka minut przed północą i próbując dostrzec spadającą gwiazdę na tym wyjątkowo gwieździstym niebie. Myślami byłam już w każdym miesiącu zbliżającego się roku, chciałam dokładnie go zaplanować, by uniknąć niepotrzebnych stresów i biegania za uciekającym czasem. Wybiegałam w przyszłość, która była mi jeszcze nieznana. Wyobrażałam sobie sytuacje i zdarzenia, z którymi miałam się zmierzyć po raz pierwszy. Pierwszy i ostatni bal maturalny,pierwsza i (daj Boże) ostatnia matura, wybór studiów, nowy start, nowy początek, zmiany, zmiany i zmiany. Zawsze fascynowały mnie te "zmiany" lecz nigdy dotąd ich "niewypróbowywałam",dlatego tak bardzo od nich uciekałam. Ciągle czułam, że coś mnie ogranicza, trzyma w jednym miejscu i nie pozwala ruszyć dalej. Jak sie okazało to wcale nie wina mojego otoczenia, to wcale nie wina troskliwych rodziców, chroniących mnie przed ryzykiem i...porażką..To moja wina. Byłam emerytem.Tak, zgadza się. Upodobałam sobie kanapę i wygodne życie.Bałam się wykraczać poza własną strefę komfortu. Nie chciałam się rozwijać w jakiejkolwiek dziedzinie, bo przecież po co. Fajne jest życie w schemacie: dom, szkoła, dom, szkoła,dom. 'W przyszłości zostanę w swoim małym miasteczku, będę nadal mieszkać z rodzicami i ich problemami małżeńskimi. Po co coś zmieniać, lepiej stawiać na wygodę i nie wysilać się za bardzo,lepiej oszczędzać siłę na emeryturę,' która...właściwie już wielkimi krokami wtaczała się w moje życie.
Zaryzykowałam. Po raz pierwszy. Tak, ja - emeryt. Odważyłam się na otwarcie nowego rozdziału w swoim życiu. Zaraz po Światowych Dniach Młodzieży moja kanapa znalazła swoje miejsce na wysypisku śmieci. Te wspaniałe dni i słowa papieża Franciszka jeszcze mocniej utwierdziły mnie w przekonaniu, że JEST SENS. W tym też czasie złożyłam papiery na jedną z najlepszych uczelni w Polsce - na jedyny kierunek w tym kraju, bo co mi szkodzi w sumie...mam szansę,dlaczego wszyscy inni mogą próbować...tylko nie ja? Oprócz tego w tym najlepszym dla mnie okresie stwierdziłam, że..dlaczego bym nie miała sprawdzić siebie np. w roli animatora na obozie dla dzieci? Dlaczego bym miała nie pójść na dziewięciodniową pielgrzymkę? Bo co,bo droga za długa, bo nogi będą boleć a włosy się nie będą układać tak, jak zawsze? Dlaczego nie miałabym wybrać się w podróż przez pół Polski zaplanowaną kilka godzin wcześniej ? Dlaczego miałabym nie pójść w góry, spać w drewnianym domku bez prądu i wody, wstawać o świcie by oglądać wschód słońca? dlaczego miałabym nie poznawać nowych fanatastycznych ludzi, którzy zarażają swoim uśmiechem i optymizmem? dlaczego miałabym wreszcie...nie uwierzyć w siebie..? Ledwo starczyło mi czasu w te wakacje na realizacje wymienionych na pozór"niemożliwych dokonań",a to jedynie ich mała część.

Ten komentarz został usunięty przez autora.

Masz taką lekkość w pisaniu, że nie ważne czy czytam Twój wpis o 15 po południu czy o 6 rano, zawsze mnie zachwyca! Co do samego wpisu, choć rok 2016 nie zaczął się dla mnie dobrze, zabrał mi tatę, którego w święta brakuje jak nigdy wcześniej, to pokazał mi jak silna potrafię być i jak wspaniałych ludzi mam wokół siebie. Trzeba cieszyć się życiem i tym co się ma, doceniać bliskich, doceniać świat, być wdzięcznym za każdy oddech i każdy dzień, kochać siebie, kochać innych i kochać życie, po prostu :) Chciałam Ci też życzyć samych cudowności w nowym roku, zeby Twoje slowa , czy to na snapie czy na instagramie, przemawialy do ludzi w tak samo gleboki i cieply sposób. Mam nadzieję, że uda mi się Cię kiedyś spotkać na tym naszym UW! Wszystkiego co najlepsze piękna! <3

Ja wciąż większości z wymienionych przez Ciebie aspektów się uczę. Kwestia nieoceniania innych to jedno z największych wyzwań, choć, biorąc pod uwagę to, czego mnie uczą, często to proces automatyczny i dzieje się poza świadomością. Można go jednak korygować, dzięki uważnemu przyglądaniu się swoim myślom.
Inną trudną rzeczą jest dla mnie wybaczanie sobie. Bo czasem chyba wciąż gdzieś tam siedzi we mnie złość za to, co było. Choć może bardziej smutek i żal?
To był dla mnie trudny rok, troszkę wróciły do mnie demony dzieciństwa, troszkę wciąż walczę o zdrowie, ale przyniósł mi przede wszystkim dużo dobrego ze strony innych ludzi. I to chyba właśnie za te relacje, nowe i "stare", jestem najbardziej wdzięczna.
Ściskam Cię mocno, Kochana, i mocno wierzę, że w tym roku w końcu się spotkamy! ❤

Chyba nigdy nie widziałem tak pozytywnej osoby <3 Uwielbiam! Brawo !

A my tęskniliśmy za Tobą i za tym, co piszesz. Nie zawsze mam czas nadrabiać snapa, dlatego tak cenię blogi - one zatrzymują na dłużej to, co masz do przekazania. A masz tak cholernie dużo!
Czego nauczył mnie ten rok? Lubić siebie i dbać o ludzi, którzy w moim życiu okazali mnie dużo dobra. :)

Tak się cieszę, że jesteś <3 Zaglądaj tu proszę częściej i jak najwięcej tak pozytywnych, chwytających za serce notek ;)

Te 15 punktów niezwykle poruszyło moje serduszko - sobie je zapiszę, bo dają takiego kopa energii i wiary ❤
A mnie czego nauczył ten rok? (kolejność przypadkowa)
1) Niezależnie od tego, jak bardzo czuję, że mam za dużo na głowie, nie dam sobie rady, nie wyrobię się to zawsze ze wszystkim daję sobie radę. Bóg nigdy nie daje nam więcej niż bylibyśmy w stanie zrobić, udźwignąć, o czym się w tym roku niejednokrotnie przekonałam.
2) Warto wychodzić poza swoją strefę komfortu i podejmować nowe wyzwania. W tym roku rozpoczęłam przygodę z liceum, a jako że lubię poznawać nowych ludzi, postanowiłam sobie, iż pomimo faktu, że dość dużą część klasy znałam/kojarzyłam z gimnazjum, postanowiłam trzymać się z osobami, których nie znam. Dzięki temu bez problemu dogaduję się z całą klasą i poznałam wspaniałe osoby.
3) Uśmiech potrafi działać cuda *.*
4) Sprawienie komuś radości, nawet przez mały gest ma duże znaczenie i potrafi całkowicie odmienić życie drugiej osoby.
5) Ograniczenia są tylko wytworem naszej wyobraźni i tkwią w naszej głowie. Nie można pozwolić, aby ograniczały nasze działania oraz zdominowały nasze życie.
6) Warto jest przeżywać każdy dzień w ten sposób, aby nie żałować, że czegoś nie zrobiliśmy i wypominać to sobie przez całe życie.
7) Nieważne, co inni mówią. Najważniejsze jest zdanie osób, którym zależy na naszym szczęściu, a nie krytyków i pseudoznawców naszej osoby.
8) Wiara to NAJWAŻNIEJSZY fundament życia - bez niej wszystko się sypie i nic dobrze się nie układa.
9) Prawdziwa miłość wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję. PRAWDZIWA MIŁOŚĆ NIGDY NIE USTAJE ❤
10) NIE ma powodu, dla którego nie powinniśmy żyć tak, jak nakazuje nam serce.
To był dla mnie piękny rok, w ciągu którego wiele się nauczyłam, zrozumiałam i dużo razy robiłam szalone (z perspektywy dawnej mnie) rzeczy "po raz pierwszy". Więc tak: roku 2017 - JESTEM GOTOWA!
Ps. Dziękuję za wszystkie Twoje słowa, rady. Jesteś cudowną osobą, która nieraz dodawała mi wiary, siły, energii, kiedy nawet takiej pozytywnej mnie jej zabrakło. Dziękuję i mam nadzieję, że kiedyś się spotkamy ❤

mnie ten rok nauczyl jednego.. najwazniejsze jest tu i teraz, milosc do bliskich i do siebie.. to podstawa..
pracuje nad wybaczaniem:)
piękny wpis..

Piękny tekst! Szczególnie podobają mi się punkty 4 i 7, bo ostatnio właśnie o tym myślałam.
Szczęśliwego Nowego Roku Kochana! :)

Chciałabym coś więcej napisać, ale aż brak mi słów! Tak pięknie to napisałaś, mam łzy w oczach... w 100% zgadzam się z każdym Twoim słowem. Życie od razu staje się piękniejsze, ważniejsze i radośniejsze, kiedy potrafimy dostrzec te istotne zmiany, lekcje, sytuacje, które w mniejszym lub większym stopniu nas zmieniły. Dziękuję Ci za te wpisy, za ciepłe słowa na snapchacie czy Instagramie, bo to wszystko ma znaczenie i sprawia, że chce się żyć...bardziej :) Ściskam cieplutko i życzę wszystkiego dobrego na ten Nowy Rok!! :*

Post podsumowujący cały rok to zdecydowanie nie lada wyzwanie. Wiele osób boi się tego, skłaniając się do uogólniania i stawianiu sobie celów bez pokrycia, ale nie Ty. Napisałaś o tym, jak być dobrym człowiek, poruszyłaś największe problemy ludzkości - samoocena i relacje międzyludzkie. Temat tak bardzo istotny, a jakże omijany, nie uważasz? Każdy z nas dąży za ideałem, marzy, śni po nocach o tym, żeby obudzić się pewnego dnia i być szczęśliwym, tak po prostu. Pytanie tylko brzmi, czym jest szczęście? Czy będę szczęśliwy, mając rodzinę, znajomych i dobrą pracę? Czy będę szczęśliwy, zasypiając u boku ukochanej osoby? Czy może będę szczęśliwy, mając kilka złotych na koncie, podróżując na stopa i nie martwiąc się o jutro? Szczęście nie jedno ma imię, dlatego zarówno Tobie, jak i sobie życzę: odnajdźmy szczęście, ale broń Boże go nie szukajmy. Czekajmy na nie cierpliwie, pielęgnujmy miłość w sobie, a pewnego dnia wspomnimy te słowa z uśmiechem na twarzy!

Moc pozdrowień!

Klaudia Czekaj

Wreszcie ktoś dostrzegł wartość takich rzeczy o których mowa punkcie 11:) Dawno nie spotkałam się z takim podejściem:)
Tekst bardzo mi się podoba i fajnie, że wracasz:)

jej, ile mądrych myśli :) musimy umiejętnie sterować naszym życiem, a gdy nie możemy nic zdziałać, to trzeba przyjąć odpowiednią postawę. przebaczenie, szczerość, przyjaźń... bardzo dobrze :)
punkt 3 szczególnie przypadł mi do serca :)