wspaniały, piękny artykuł z mnóstwem dobrych wskazówek! a zamieszczone cytaty bardzo mnie poruszyły :) cudownej nocy, dobranoc :*

Uwielbiam Cię, wiesz? :*

Ten komentarz został usunięty przez autora.

Zdecydowanie czekam na tą książkę ;-) <3 brawo, świetny tekst (jak zawsze) !! <3 a kiedy post z jakimiś Twoimi zdjęciami? bo po prostu je uwielbiam <3 <3 i się nie mogę napatrzeć :P

Jesteś niesamowita. Czekam na część drugą, a już od dziś zacznę wprowadzać te punkty do swojego dnia. Nigdy nawet o tym nie pomyślałam, że tak pozornie proste rzeczy, mogą dać tyle dobrego.
PS Cuuudowne to zdjęcie!!

Po pierwsze: uwielbiam prawdziwość i piękno tego zdjęcia! Wyglądasz tam oszałamiająco!
A co do treści... Już przywykłam do tego, że przez Twoje słowa zapominam o tym, jak poprawnie się wysławiać. Mogłabym czytać Cię bez końca! Dlatego też z niecierpliwością czekam na kontynuację tekstu :) Gdy chodzi o mnie... cóż. Święta racja, sprawdzona przeze mnie pierwsza praktyka rzeczywiście działa cuda - jestem zatem na dobrej drodze do pełni szczęścia (prawda?) Druga część również się zgadza, jednak mam problem z ostatnim elementem - najtrudniej wykorzenić mi ten perfekcjonizm, który zabiera mi tak wiele z radości każdego dnia. Ale nie poddaję się! Wierzę, że kiedyś wreszcie to zwalczę :)
Dobrze, że jesteś :)

Dziękuję

Narzekanie to jest stereotyp tak zakorzeniony w naszym kraju, że ciężko się tego pozbyć z otoczenia i siebie. Ja ostatnio sama zauważam swoją zbyt wielką skłonność do narzekania i zaczęło mi to przeszkadzać, mimo, że jeszcze nikt nie zaczął mi tego wypominać. Mimo próby kontroli, ciężko to zmienić, bo łatwiej znajdować błędy w innych niż w sobie samym... Ale staram się i kontroluje (jak tylko mi się przypomina ;))

Witaj! :)
Dobrnęłam do końca wpisu (bardzo lubię czytać takie dłuższe teksty).
Niezwykle mądre i ważne rzeczy piszesz. Ja, mimo że temat uważności nie jest mi obcy, czasem zapominam o tych duchowych "energetykach", czyli świadomym dostrzeganiu dobra w życiu i byciu za nie wdzięcznym. Po Twoim wpisie nabrałam większej motywacji do zrobienia takich list wdzięczności. Za jakiś czas z pewnością wejdzie to w krew. ;)
To może na początek - dziękuję Ci za wpis, za poświęcony czas i energię w jego napisanie. Dużo dobrych myśli zabieram stąd.

Serdeczności Klaudia! :)

Już nie mogę doczekać się drugiej części !! <3

Również staram się szukać uśmiechu w codzienności, jednak nie zawsze mi to wychodzi. Napotkałam się już na niejeden poradnik, ale wiem też, że żeby te "magiczne rady" zadziałały, trzeba włożyć sporo pracy. Tobie świetnie to wychodzi, trzymam kciuki za dalsze sukcesy w tym zakresie.

Od jakiegoś czasu śledzę Cię na snapie i szczerze podziwiam za Twój optymizm i uśmiech każdego dnia. Przypomniało mi się, jak kiedyś mówiłaś (mam nadzieję, że z nikim Cię nie pomyliłam w tym momencie), że pozytywne nastawienie kojarzy Ci się trochę z oszukiwaniem siebie. Bo jak to tak mówić sobie, że jest dobrze, kiedy tak na prawdę nie jest? Mam z tym problem, często na siłę próbuję walczyć o uśmiech, bo gdzieś w środku coś mnie gryzie.. i wtedy jest to właśnie takie wymuszone, często się poddaję i po prostu "smutam". Ludzie mają mnie za sztywniaczkę, często przybitą, bez poczucia humoru itd.. trochę boli.

Co do narzekania - zgadzam się! Kiedyś potrafiłam narzekać na co popadnie, nie wiedząc jaki ma to wpływ na mnie i na innych. Na szczęście kolega zwrócił mi kiedyś uwagę, chyba trochę półżartem, jednak dopiero wtedy zdałam sobie z tego sprawę. Teraz staram się ugryźć w język, a jeśli mi się wymknie, to zaraz się pilnuję! Poza tym narzekanie uzależnia - powiesz jedno zdanie i automatycznie chce się wyrzucić z siebie więcej. Tak samo zauważyłam wpływ innych narzekaczy na mnie.. łatwo się zarazić, a nie zawsze można takich osób unikać - i wtedy trzeba z tym walczyć w środku siebie.

I powiem Ci, że artykuł nie jest aż tak obszerny, czuję niedosyt! :) Oczywiście wszystko ładnie napisane, ale czekam już kolejną część, jestem ciekawa Twoich kolejnych "zasad". Pozdrawiam!

Co? Ani mi nie myśl o skracaniu tekstów! Dziękuję za to, co napisałaś. Staram się być wdzięczna i zawsze dziękować za to, co mam, ale chyba największy problem mam z ostatnim punktem - czasem trudno mi zaakceptować moje niedoskonałości i ułomności, ale wciąż się tego uczę.
Mimo, że tak rzadko piszesz na blogu, to zawsze wynoszę coś z Twoich przemyśleń. Fajnie, że jesteś w tych internetach :) Buziaki!

dziękuję z całego serducha za ten artykuł i z niecierpliwością czekam na kolejne! ;)
objętością się nie martw, jeśli komuś zależy to przeczyta, to co robisz po prostu warto doceniać! bo jesteś światłem dla wielu zagubionych, często ponurych osób, które szukają go by ich życie stało się jaśniejsze, pełne uśmiechu :*

Najważniejsze to zaakceptować życie jakim jest! Docenić to co się ma i dążyć do realizacji marzeń. obrać sobie cel i towarzyszy życia. Dopuścić do siebie emocje i zacząć naprawdę żyć :) Wdzięczność odgrywa tu dużą rolę, więc wypisałam sobie na kartce 10 rzeczy, za które jestem wdzięczna :) i czytam ją codziennie i dopisuję kolejne :)

chciałam się odnieść do tekstu, ale kompletnie zauroczyło mnie Twoje zdjęcie, idealnie pasuje do wpisu:)

Od jakiegoś czasu prowadzę dziennik, w którym staram się w miarę regularnie zapisywać to, za co jestem wdzięczna. Tworzę też jakieś listy, plany, co zamierzam zrobić, a jeśli mam jakiś problem, to rozważam od razu jak można go bezboleśnie rozwiązać. To sprawia, że jest znacznie łatwiej i lepiej. Niedawno byłam mistrzynią w narzekaniu i nie dostrzeganiu tego co dobre i pozytywne, wszędzie potrafiłam się doszukać negatywnego aspektu, ale najwyższa pora aby to zmienić, w końcu wiem jak to denerwuje drugiego człowieka, no i nam samym także nie służy. Warto być szczęśliwym, to świetne uczucie!

Ja muszę koniecznie popracować nad swoim narzekaniem... bo ostatnio łapię się na tym, ze coraz bardziej narzekam! A to straszne! Jeszcze zrobi się ze mnie jakieś zgryźliwe babsko! :(

świetny post, mnóstwo refleksji i przemyśleń ze sobą niesie! pięknego wieczoru :) :*

Świetnym pomysłem jest dziennik wdzięczności. Np 10 rzeczy dziennie za które jesteśmy wdzięczni. ;)

Świetne rady! U mnie to wszystko wiąże się z celebrowaniem codzienności. Nawet, jeśli trudno mi cieszyć się z chwili, gdy zmęczona odkrywam, że odbywa się kolejny protest metra, ale na pewno doceniam te chwile, które dedykuję sobie i bliskim. Czasem drobne nawyki mogą kompletnie odmienić naszą rzeczywistość.